Ασθενείς με δυσκολία στην κατάποση

diskoli-kataposi
ΑΡΧΙΚΗ » Ασθενείς με δυσκολία στην κατάποση

Ασθενείς με δύσκολη κατάποση (διασφαγία)

Στους ασθενείς που δυσκολεύονται να καταπιούν περιλαμβάνονται αυτοί που έχουν περάσει εγκεφαλικό επεισόδιο, όσοι πάσχουν από νόσο του Πάρκινσον, ασθενείς με νευρολογικά νοσήματα, οι πολύ ηλικιωμένοι και όσοι πάσχουν από γεροντική άνοια.

Η δυσκολία στην κατάποση συχνά αφορά πρώτα τα υγρά. Οι ασθενείς δηλαδή καταπίνουν ικανοποιητικά τις στερεές και τις ημίρευστες τροφές αλλά δυσκολεύονται να καταπιούν το νερό.

Η δυσκολία μπορεί να είναι μικρή στην αρχή και να εξελιχθεί αργά, διαφέυγοντας για μεγάλο διάστημα της προσοχής μας. Ο ασθενής μπορεί να πνίγεται και να βήχει την ώρα του φαγητού, μπορεί να δυσκολεύεται να φάει, να αργεί να τελειώσει το φαγητό του και να μειώνει την συνολική ποσότητα της τροφής του.

Δύσκολη κατάποση και κίνδυνοι

Εισρόφηση

όταν δηλαδή ποσότητα τροφής, αντί να κατευθυνθεί προς τον οισοφάγο και το στομάχι, κατευθύνεται προς τον πνεύμονα. Αν η ποσότητα είναι μικρή και αυτό επαναλαμβάνεται τακτικά, ο ασθενής μπορεί να παρουσιάζει υποτροποιάζουσες λοιμώξεις του αναπνευστικού, ενώ εάν η εισρόφηση είναι μαζική, θα παρουσιάσει βαριά πνευμονία, ενδεχομένως επικίνδυνη για τη ζωή του.

Υποθρεψία

Καθώς η σίτιση τους γίνεται όλο και πιο αργή και δύσκολη και καταναλώνουν όλο και λιγότερες θερμίδες. Επειδή η διαδικασία αυτή εξελίσσεται αργά, είναι δυνατόν να ξεφύγει της προσοχής μας, μέχρι ο ασθενής να έχει χάσει αρκετό βάρος και μυική μάζα. Η υποθρεψία με τη σειρά της βλάπτει την ανοσία και την συνολική υγεία του ασθενούς και τον κάνει ευάλωτο σε λοιμώξεις και άλλες επιπλοκές.

Και οι δύο αυτές καταστάσεις αποτελούν σοβαρό κίνδυνο για τον ασθενή.

Πως αντιμετωπίζεται η δύσκολη κατάποση (δισφαγία);

Στα αρχικά στάδια, όπου η δυσκολία αφορά τις υγρές τροφές, μπορούν να βοηθήσουν οι διάφοροι πηκτικοί παράγοντες. Δηλαδή οι ειδικές σκόνες που προσθέτουμε στα υγρά και τα κάνουμε πιο πυκνά, σαν σιρόπι, σαν κρέμα, ακόμα και σαν ζελέ, ώστε ο ασθενής να μπορεί να τα καταναλώσει χωρίς πρόβλημα.

Σε περιπτώσεις που η δυσκολία αφορά και την μάσηση, μπορούμε να δώσουμε στον ασθενή πολτοποιημένες τροφές, εμπλουτισμένες συχνά με επιπλέον πρωτεϊνη σε σκόνη ή άλλα θρεπτικά συμπληρώματα.

Όταν η υποθρεψία είναι σημαντική, προσθέτουμε στη δίαιτα του ασθενούς ειδικά συμπληρώματα διατροφής, συνήθως σε υγρή μορφή, με επιπλέον θερμίδες, πρωτεϊνες, και φυτικές ίνες ανάλογα με την περίπτωση.

Όταν η κατάποση έχει πρακτικά καταργηθεί ή όταν οι εισροφήσεις είναι συχνές, μπορεί να χρειαστεί να τοποθετήσουμε στον ασθενή:

  1. ρινογαστρικό καθετήρα (ένα καθετήρα που οδηγεί από τη μύτη στο στομάχι) ή
  2. γαστροστομία (έναν σωλήνα που οδηγεί από το κοιλιακό τοίχωμα στο στομάχι)

και να τον σιτίζουμε από εκεί.

Σε αυτές τις περιτπώσεις το πολτοποιημένο φαγητό δεν μπορεί να καλύψει τις ανάγκες του και θα πρέπει να του χορηγήσουμε ειδικά σκευάσματα εντερικής διατροφής.

Τα σκευάσματα αυτά είναι κατάλληλα εμπλουτισμένα με πρωτεϊνες, θερμίδες κλπ. Το πλεονέκτημα τους είναι ότι προσφέρουν πλήρη διατροφή σε μικρό όγκο, σε μορφή εύπεπτη ακόμα και για τον πολύ ηλικιωμένο ή σοβαρά άρρωστο.

Πότε πρέπει να ανησυχήσουμε με τη δισφαγία;

Αν ένας ασθενής που ανήκει στις ευπαθείς ομάδες (εγκεφαλικό, άνοια, υπερήλικες, νόσος Πάρκινσον) έχει τα παρακάτω συμπτώματα:

  • πνίγεται την ώρα του φαγητού,
  • βήχει συχνά την ώρα του φαγητού,
  • παρουσιάζει ανεξήγητες συχνές λοιμώξεις του αναπνευστικού,
  • δυσκολεύεται να καταναλώσει το φαγητό του,
  • μειώνει τις μεριδες
  • χάνει βάρος

Τότε θα πρέπει να σκεφτούμε μήπως παρουσιάζει δυσκολία στην κατάποση και να λαβουμε τα μέτρα μας.

Ποιος καλύπτει το κόστος των ειδικών συμπληρωμάτων διαροφής;

Σε πολλές περιπτώσεις, όπως σε νευρολογικά νοσήματα, σε νόσο Πάρκινσον, και σε ασθενείς με γαστροστομία, το κόστος των συμπληρωμάτων διατροφής καλύπτεται από τα ασφαλιστικά ταμεία.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *